Drewno Iroko pozyskuje się z drzew z rodziny morwowatych ( Milicia excelsa) występującej w lasach tropikalnych Afryki centralnej. Drzewa tego gatunku osiągają wysokość do 45 m i średnicę pnia do ok. 2 m.
 
Iroko znane jest także pod nazwą handlową Kambala lub Mvule.
 
Charakteryzuje się wyrazistym, żółto-brązowy kolorem. Z biegiem czasu, pod wpływem działania powietrza, powierzchnia drewna stopniowo ciemnieje. Procesy utleniania i związane z tym zmiany barwne bardzo przyspiesza działanie promieniowania UV (bezpośrednie nasłonecznienie). Drewno Iroko poddane dłuższemu działaniu wyżej wymienionych czynników, przyjmuje kolor żółtobrązowy do ciemnobrązowego.
 
Obróbka:
 
Cięcie – Drewno dosyć łatwo poddaje się cięciu wzdłużnemu i poprzecznemu. Gęstość (690 kg/m3) jest niewiele większa niż drewna brzozowego (650 kg/m3). Pasiasty skręt włókien nie utrudnia cięcia. Drewno nie klinuje się.
 
Skrawanie/struganie – Zbliżone do obróbki lipy. Drobne wióry, spora ilość pyłu. Powierzchnia po skrawaniu nie jest gładka. Widoczne powyrywane włókna.
 
Szlifowanie – drewno łatwo poddaje się szlifowaniu. Dopiero wówczas udaje się osiągnąć równa i gładka powierzchnię.
 
Właściwości.
 
Drewno Iroko charakteryzuje się znaczną stabilnością wymiarową związaną z wyjątkowo niskimi współczynnikami skurczu w kierunku promieniowym (3,1%) i stycznym (5,2%). Atutem tego drewna jest również znaczna twardość i wytrzymałość na ściskanie. Są to szczególnie istotne właściwości przy wykorzystaniu drewna na materiały podłogowe.
 
Tarcica po przetarciu posiada naturalną tendencję do „paczenia się”. W przeciwieństwie do np. sosny dłuższe listwy muszą być wykonywane jako klejonka.
 
Drewno zawiera dużą ilość substancji szkodliwych w tym chloroforinu, który wywołuje silne podrażnienia górnych dróg oddechowych, oczu i skóry. Szczególnie groźny jest chloroforin zawarty w „zawieszonym” w powietrzu pyle, powstającym podczas obróbki. W tej postaci jest łatwo wchłaniany przy oddychaniu, a jednocześnie wyjątkowo drażniący. Przy obróbce tego drewna należy pamiętać o odpowiedniej wentylacji i ochronie indywidualnej.
 
Z drugiej strony zawartość szkodliwych substancji nadaje twardzieli szczególnie dużej naturalnej trwałości. Jest ona odporna na atak wielu mikroorganizmów i owadów w tym termitów oraz zwierząt morskich np. świdraków okrętowych.
 
Zastosowanie drewna Iroko jest wszechstronne. Wykonuje się z niego stolarkę zewnętrzną i wewnętrzną, służy również jako materiał konstrukcyjny do budowli lądowych i wodnych. Właściwości Iroko upodabniające je do teaku predysponują je do pracy w kontakcie z wodą. Z tego względu przyciągnęło uwagę szkutników.